Woensdag 1 augustus: de menhirs van Astrix en Obelix

Nou ja, niet echt natuurlijk 😉 In bretagne liggen net zoals in Cornwall een boel stenen, héle grote stenen. Carnac staat erom bekend, even als om zijn lange stranden. Vandaag wilden we de menhirs van Bretagne bekijken. Carnac vonden we te toeristisch,  dus bezochten we een plek, vlakbij. Hier ligt de grootste menhir, iig van Bretagne. Inmiddels is het niet 1 menhir meer, maar zijn het er een stuk of 4. Oftewel, hij is gevallen, en in 4 stukken gebroken, nog steeds is iedere steen giga. En ik kan me absoluut niet voorstellen hoe ze zo'n steen ooit hebben kunnen verplaatsen. Al duizenden jaren voor Chr. zijn ze hiermee bezig geweest, die mensen moeten heel creatiefijn, inventief en oersterk zijn geweest. Zeker op dat laatste punt vermoed ik, dat we het nu toch wel tegen ze zouden afleggen. De details van de verhalen onthou ik nooit, maar natuurlijk ben ik wel weer onder de indruk van de geschiedenis. 

In het leuke souvenirwinkeltje vinden we stripboeken van Astrix en Obelix ten over, natuurlijk in het frans ... Dat vinden wij helemaal niet erg, alles om Meike en Gijs hun vreemde talen een beetje te laten oefen ... 🤗 Gijs durft het zelfs aan om een Frans kookboekje te kopen, met desserts uit Bretagne. Dat mocht op 1 voorwaarde ... Als hij er thuis ook wat uit gaat maken 😋

Na on's bezoek aan de menhir, zoeken we het strand op van Carnac. Dat willen we dan wel weer van dichtbij zien. Het strand is makkelijk te vinden, en in tegenstelling tot kustplaatsen in andere landen, is het hier heel gemoedelijk. Geen irritante boulevards, voldoende plek om te parkeren, en prachtige straatjes en huzien. Ik ben wel jaloers op de tuinen hier, zo mooi groen, en vol bloeiende planten struiken, super mooi. In heel Bretagne trouwens, hoor! 

Maar goed, wij strijken neer op la grande plage, bij Carnac. Het strand is groot, heel groot. En in de loop van de middag wordt het steeds drukker en drukker. Wat een mensen, een toch blijft het ook nu weer gemoedelijk. Het strand zelfs is wel onverbiddelijk. Het ligt vol schelpjes en stenen. Jos en Gijs lopen de nodige sneetjes op. Zonder enig protest trekken we de rest van de vakantie waterschoenen aan ... Er staat ook een straf windje, daar baalt Meike meer van. Ze ligt heerlijk op een handdoek, maar de wind blaast van dat prachtige fijne zilverzand in haar gezicht, haren en eigenlijk overal. En toch is het leuk. We spelen kubb en beach bal, en struinen langs het water. Moe, zon verbrand, met sneetjes, en veel zand in onze spullen vertrekken we weer naar de camping.

Op zo'n zo'n overgoten vakantie in Bretagne hadden we nou ook weer niet gerekend ...😊